گرایش به نظامی‌گری در راهبردهای امنیتی عربستان در خلیج‌فارس، دلایل و پیامدها (با تأکید بر خریدهای نظامی از آمریکا در راستای سند امنیتی ترامپ و اوباما)

درحالی‌که خلیج‌فارس به‌عنوان مهم‌ترین منطقۀ راهبردی و امنیتی عربستان شناخته میشود، بهدلیل ضعف در قدرت نظامی و تسلیحاتی، این کشور همواره در قالب ساختارهای امنیتی فرامنطقهای در این منطقه تحت عناوین تئوری نیکسون، مهار دوجانبه، اعطای پایگاههای مستقیم و غیرمستقیم نظامی به دول غربی و... ایفای نقش نموده است. بعد از حادثۀ یازده سپتامبر و بروز مشکلات و شواهدی دال بر بی‌اعتمادی آمریکا نسبت به عربستان و ازطرفی کاهش محسوس حضور نظامی آمریکا در منطقۀ خلیج‌فارس به علت آثار تبعی بحران مالی در غرب، عربستان با چرخش در راهبردهای امنیتی از اتکای به غرب، به نظامیگری در قالب استراتژیهای گسترش کمّی و کیفی نیروهای نظامی، ازجمله افزایش خریدهای نظامی روی آورد. نتیجۀ این راهبرد عربستان ایجاد و گسترش رقابت تسلیحاتی و امنیتی‌تر شدن روابط آن کشور به‌ویژه با ایران بوده است. سؤال اصلی تحقیق این است که علل و پیامدهای گرایش عربستان به راهبرد نظامیگری و رقابت تسلیحاتی در خلیج‌فارس به‌ویژه در دوران اوباما و ترامپ چیست؟ برای پاسخ به این سؤال از روش توصیفی و تحلیلی برای بررسی یافته‌های پژوهش استفاده شده و ابزار گردآوری اطلاعات، استفاده از برخی منابع کتابخانهای و تحلیل متن اسناد راهبردی - امنیتی آمریکا در دوران ریاست جمهوری اوباما و ترامپ است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که هدف اصلی این راهبرد سعودیها، کاهش  نفوذ منطقهای ایران و افزایش قدرت رقابت منطقهای عربستان با جمهوری اسلامی ایران میباشد.

کلیدواژه ها:

عربستان ، ایران ، رقابت تسلیحاتی ، معمای امنیتی ، خلیج‌فارس