نقش حکمروایی خوب در جهت تحقق توسعه پایدارشهری (نمونه موردی: شهرداری منطقه 9 شیراز)

هر چه ماهیت اتفاقات در شهرها پیچیده تر مي شود، بايد مشيمديريت آنها نیز پیچیده تر شود. شهر به عنوان يك منبعتوسعه مطرح است و جايگاه مديريت شهری و حكمروايي شهري درروند توسعه شهر و بهبود سكونتگاه هاي شهري نقش مهم و تعیینكننده دارد. مي توان حكمروايي شهري را در مسیر يك توسعهقانونمند و پايدار مورد توجه قرار داد اين مورد بیشتر ازاين جهت اهمیت دارد كه نحوه مديريت بر جريان مطلوب زندگيشهري نقش دارد. الگوي حكمروايي خوب در زمان حاضر در جامعهبین المللي و محافل كارشناسي تنها راه خروج از بن بست فقرو توسعه نیافتگي تلقي مي شود. حكمروايي خوب از جملهمفاهیمي است كه با مشاركت شهروندان و تغییر نقش وكاركردهاي دولت محلي همراه است. بنابراين ، در اين مطالعهسعی شده است نقش حکمروايی خوب شهری در جهت تحقق شهر پايداربرای منطقه 9 شهرداری شیراز مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.روش تحقیق توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات- اسنادی و اصالت است. نتايج نشان می دهد متغیرهای حکمروايی شهری درمنطقه 9 شهر شیراز در شرايط نامطلوبی قرار دارند. شاخص هایمختلف هر يک از اين ابعاد به همین موضوع اشاره دارند، زيراسطح ارزيابی آن (سطح معنی داری کمتر از 0.05 و میانگینپايین تر از معیار) به عدم تمايل آنها از ديدگاه شهرونداناشاره دارد. بررسی تأثیر شاخص های حکمروايی خوب بر پايداریشهری همچنین نشان می دهد که شاخص های حکمروايی خوب 22 ٪ ازواريانس کل پايداری شهری را تشکیل می دهند. بر اين اساسبايد توجه داشت که متغیر حکمروايی خوب شهری از جايگاهمناسبی در منطقه 9 شهر شیراز برخوردار نیست و اين امر نهتنها بر روند توسعه آن در دهه های اخیر تأثیر گذاشته استبلکه چالش های بسیاری را نیز برای توسعه آينده آن به وجودمی آورد. روند رو به رشد جمعیت و از طرف ديگر ويژگی هایمختلف اجتماعی و فرهنگی و همچنین گردشگری به گونه ای درحال تحول است که نیاز به يک تمرکز عمده بر حکروايی خوبشهری دارد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار شهری ، حاکمیت خوب شهری ، شهر پایدار