حل مسأله زمانبندی کارگاه باز در شرایط نگهداری دوره ای انعطاف پذیر

زمان در اختیار ماشین آلات تولیدی، معمولا صرف پردازش کار و یا انجام عملیات نگهداری می شود. کاهش دوره های دسترس ناپذیری و افزایش دوره هایی که ماشین ارزش افزوده ایجاد می کند، از عواملی ست که کارایی کارگاه تولیدی را افزایش می دهد. این مقاله به مدلسازی زمانبندی بهینه در کارگاه باز در دو حالت نگهداری دوره ای انعطاف پذیر و نگهداری در فواصل ثابت و مقایسه آنها پرداخته است. تابع هدف کمینه سازی مجموع دوره های دسترس ناپذیری و بیکاری بوده و افق زمانی به صورت گسسته است که از نوآوری های این مقاله محسوب میشود. نگهداری دوره ای انعطاف پذیر نیز برای اولین بار در کارگاه باز فرموله شده است. با حل دو مدل ارائه شده با پارامترهای یکسان و تصادفی، نتایج مقایسات نشان می دهد؛ در محیط تولیدی کارگاه باز، نگهداری دوره ای انعطاف پذیر نسبت به نگهداری در فواصل ثابت، زمان تکمیل کارهای طولانی ترین زمان پردازش کار هر ماشین، دوره های دسترس ناپذیری و بیکاری را بهبود میدهد.