طراحی بافل اپتیکی یکسامانه ستارهیاب

حسگر ستارهیاب یکسیستم دقیق و پیچیده کمکناوبری به شمار میآید، این حسگر با تصویر برداری از ستارگان در فضا وتطبیق آنها با کاتالوگ ستارهای که در کامپیوتر پرواز جسم پرنده ذخیره شده، زاویهی آن را نسبت به ستارهها بهدست آورده و آن را به سیستم ناوبری اینرسی جهت تعیین وضعیت، ارسال میکند. وقتی این حسگر در فضا قرار میگیرد، تحت تاثیر اثرات فضایی از قبیل نور پر شدت خورشید و پرتوهای کیهانی، که ممکن است به سیستم اپتیکی آن آسیب وارد کنند، قرار میگیرد. بافل سیستمی اپتومکانیکی برای محافظت از سیستم اپتیکی ستارهیاب در برابر این اثرات مخرب است. در این مقاله ابتدا قواعد اصلی طراحی بافل را توضیح داده، سپسبا در نظر گرفتن قیدهای سیستمی، پارامترهای طراحی اپتیکی و زاویه محرومیت از خورشید، ابعاد بافل را بهدست آورده و محل و آرایشدندانهها درون آن را مشخصکردهایم. در نهایت نشان دادهایم برای سیستم اپتیکی ما بافل طراحی شده باید چه تعداد دندانه داشته باشد

کلیدواژه ها:

بافل ، سیستم اپتیکی ، حسگر ستارهیاب ، میدان دید ، نورهای اضافی