تزئینات معماری در دوره ساسانی

یکی از ویژگی های مهم هنر ساسانی، استفاده فراوان از تزئینات در مقوله معماری و تکرار نق ش مایه های مختلف در آثار هنری ای ن دوره است. از این رو پژوهشگران وجود الگوهای از پیش تعیین شده برای ای ن هنر را ضروری دانسته و آن را الگویی برای حجاران و فلزکاران دانسته اند. این الگوها از دوره اشکانی و بخصوص هخامنشی سرچشمه می گیرند. پژوهشگر با بررسی تصاویر قطعات تزئینات گچبری به یادگار مانده از کاخ های ساسانی و مراجعه به کتاب ها و مقالات موجود و در پی پاسخ به اینکه چه نوع تقسیم بندی برای موضوعات هنری این دوره می توان متصور شد و همچنین شیوه های عمده تزئینی کدام ها بوده اند و نقش مایه های بکار رفته کدامند به این نتیجه دست یافت که هنر گچبری بیش از سایر تزئینات در دوره ساسانی استفاده می شده و شیوه های تزئینی دیگری همچون کاشی و موزائیک، نقاشی و رنگ آمیزی، طاق نما و ستون های توکار نیز استفاده میشده است. موضوع نقوش تزئینات، متنوع بوده و طیفی از نقوش انسانی، حیوانی، هندسی، گیاهی و اسطورهای را دربر می گیرد. گچبری دورة ساسانی با نقش مایه های متعدد تزیینی و پیکره ای بکار می رفته که مهم ترین آنها از دیدگاه تاریخ هنری، گچبری هایی با نقش شاهان ساسانی در حال شکار بوده است. پژوه ش پیش رو از نوع تاریخی بوده و به روش تحلیلی توصیفی و همچنین با مشاهدات میدانی انجام شده است، شیوه گردآوری داده ها بصورت کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

تزئینات ، ساسانی ، گچبری ، نقش مایه ، معماری