گاه شماری و گاهنبار در ایران باستان

در مطالعه فرهنگ ایران نقش گاه شماری و گاهنبار انکارناپذیر است. با بررسی گاهنبارها )چه گاهنبارهای اصلی و چه جشن های دیگر ایران باستان( و همچنین گاهشماری های مهم ایران باستان، اهمیت این دو بخش از فرهنگ ایران باستان نمایان می شود. گاهشماری و تقویم از آنجا که به زمان و برنامه ریزی آن برای انجام امور مختلف ارتباط دارد، نقش مهمی در زندگی انسان های باستانی و کنونی ایفا می کند. ایرانیان باستان از دیرباز به دنبال محاسبه روزها و ایام سال بودند، از مهم ترین مستندات آن می توان به کتیبه داریوش هخامنشی واقع در کوه بیستون اشاره کرد که در آن از نه ماه سال نام برده شده که محققان و صاحبنظران بنا بر تقویم های رایج در سلسله های بعد از هخامنشیان که تقویم دوازده ماهه رایج بود و اسم ماه هایی که در بیستون بوده در آنها نیز وجود داشته دریافتند که تقویم هخامنشیان نیز دارای دوازده ماه بوده است. همه اینها نشان دهنده اهمیت گاه شماری از دیرباز تاکنون می باشد. در قسمتی از تاریخ ایران باستان نیاکان ما در طول سال شش گاهنبار و جشن راکه به عنوان جشن های اصلی به مناسبت شش آفرینش بود را برگزار می کردند و در حقیقت این جشن ها به یاد آفرینش و سپاسگزاری از اهورامزدا در برابر بخشش های او می باشد.

کلیدواژه ها:

گاهنبار ، گاهشماری ، ایران باستان ، اهورامزدا