واکاوی دیدگاه سید مرتضی پیرامون وجوه اعجاز قرآن

سید مرتضی وحه اعجاز قرآن را صرفه می داند. برخی با مخالفت با او، بر این باورند که قبول صرفه، نفی سایر امتیازات قرآن را در پی خواهد داشت. صرفه از دیدگاه او به معنای سلب علوم لازم برای آفریدن کلامی مثل قرآن است. می توان این تفسیر سید مرتضی را «صرفه علم» نامگذاری کرد. این تفسير از صرفه هیچ گونه تضادی با سایر امتیازات قرآن ندارد. همچنین با در نظر گرفتن ابدیت پیام تحدی، صرفه در همه زمان ها قابل اثبات خواهد بود. سید مرتضی ضمن اعتقاد به عدم تناقض و اختلاف در قرآن و وجود اخبار غیبی در آن، قائل به تحدی و اعجاز در این وجوه نمی باشد؛ زیرا از نظر ایشان گستردگی تحدی همه آیات قرآن را شامل می شود، حال آن که برخی از آیات عاری از اخبار غیبی است و در روایات پیامبر اکرم ص نیز جملات بدون تناقض و اختلاف وجود دارد، حال آن که وحی نیستند.

کلیدواژه ها:

اعجاز قرآن ، تحدی ، سید مرتضی ، صرفه