اثربخشی واقعیت درمانی بر عزت نفس و علائم بی موبایل هراسی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبایل هراسی

مقدمه و هدف: وابستگی زیاد به موبایل می تواند آسیب های شناختی، هیجانی و تحصیلی مختلفی برای دانش آموزان در پی داشته باشد که ضروری است با بکارگیری روش های درمانی مناسب از بروز آن جلوگیری شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر عزت نفس و علائم بی موبایل هراسی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبایل هراسی انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر نيمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبا يل هراسی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ دانش آموز مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبایل هراسی با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند ( هر گروه ۱۵ دانش آموز).گروه آزمایش واقعیت درمانی (گلاسر، ۲۰۱۳) را طی دو نیم ماه در ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بی موبایل هراسی (آزاد منش و همکاران، ۱۳۹۵) و پرسشنامه عزت نفس (آیزنک، ۱۹۷۶) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که واقعیت درمانی بر عزت نفس و علائم بی موبایل هراسی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبایل هراسی تأثیر معنادار دارد ( ۰ / ۰۰۱ >p). بدین صورت که این در مان توانسته منجر به به بود عزت نفس و کاهش علائم بی موبایل هراسی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبایل هراسی شود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که واقعیت درمانی با بهره گیری از فنونی همانند تمرکز بر زمان حال، اجتناب از انتقاد کردن و آموزش مسئولیت پذیری می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود عزت نفس و کاهش علائم بی موبا يل هراسی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مبتلا به بی موبایل هراسی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

واقعیت در مانی ، عزت نفس ، بی موبایل هراسی