تطبیق قانون اساسی ایران و آمریکا

مطالعات تطبیقی از این جهت که افق دید خواننده را گسترش و زوایای جدیدی در مسیر تحقیق می گشایند، ازاهمیت ویژهای برخوردارند، چرا که از طریق این گونه مطالعات و تحقیقات میتوان وجوه تشابه، تقارن و تفارقمقولات مورد بررسی را در قلمروهای زمانی و مکانی متفاوت، مقایسه کرد، تا نتیجه تحقیق از شمولیت و اتقانبیشتری برخوردار گردد. این تحقیقات در حوزه حقوق اساسی، معنایی فراتر از مطالعات تطبیقی معمولی دارد؛چرا که با ورود به دنیاهای دیگر، راه را برای شناخت و مقایسه باز میکند. در نظام های سیاسی، اعمال حاکمیتاز طریق نهادها و قوایی است که در آن نظام، تعریف و به رسمیت شناخته شده اند. تعداد و چگونگی تنظیمرابطه این نهادها و قوا از حیث تفکیک استقلال و اختلاط، و مبانی تنظیم این رابطه، از سؤالات اصلی در اینحوزه است. نظام سیاسی آمریکا از نوع فدرال است، لذا توزیع قدرت، یک بار بین حکومت مرکزی و ایالتها وبار دیگر در سطح فدرال بین سه قوه بحث میشود. در جمهوری اسلامی ایران، که از نوع نظام های سیاسیمتمرکز و غیر فدرال است، الگوی توزیع قدرت در قالب چهار محور، یعنی نهاد رهبری، قوه مقننه، قوه مجریه وقوه قضاییه بررسی می گردد. با بررسی ساخت قدرت در دو کشور، اشتراکات و افتراقات دو الگوی پذیرفتهشده نمایان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مطالعه تطبیقی ، قانون اساسی ، ایران ، آمریکا