اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر شادکامی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان دارای علایم افسردگی اساسی دانشگاه قم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر شادکامی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان دارايعلایم افسردگی اساسی دانشگاه قم انجام شده است. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه می باشد.جامعه ي آماري پژوهش شامل کلیه ي دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه قم بود که داراي ملاك افسردگی اساسیبودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه گیري هدفمند انتخاب شدند، از این 30 نفر به شکل تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گماشته شدند. روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی به شیوه ي گروهی طی 8 جلسه بر دو گروه آزمایش اجراشد. و افراد گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند و هیچ مداخله اي دریافت نکردند. ابزار استفاده شده در این پژوهش شاملپرسشنامه ي شادکامی آکسفورد و پرسشنامه ي بهزیستی روانشناختی مولوي و همکاران می باشد که شرکت کنندگان در مرحله يپیش آزمون و پس آزمون به سؤالات آن پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از روش هاي آماري توصیفی و تحلیل کواریانساستفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ شادکامی و بهزیستی روانشاختی تفاوتمعنی داري وجود دارد (P<0/001). همچنین میزان شادکامی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان در گروه آزمایش در مرحله ي پسآزمون به طور معنی داري بیش از گروه کنترل بود. روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی یکی از درمان هاي گروه شناختی- رفتارياست که توانسته است شادکامی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان داراي افسردگی را ارتقا بخشد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی ، شادکامی ، بهزیستی روانشناختی ، افسردگی ، دانشجویان