مطالعه تنوع ژنتیکی برخیتوده های آویشن شیرازی Zataria multiflora با استفاده از نشانگرهای ISSR در استان هرمزگان

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 408

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AGRICULTURE04_030

تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1399

چکیده مقاله:

آویشن شیرازی Zataria multiflora Boiss ، گیاهی متعلق به تیره نعناعیان Lamiaceae است. پراکنش این گیاه در دنیا محدود بوده و منحصراً در کشورهای پاکستان و افغانستان پراکنش دارد. این گیاه دارویی به دلیل برداشت بی رویه و ارزش اقتصادی بالا یکی از گونه های در معرض انقراض می باشد. در این پژوهش تنوع ژنتیکی شش توده مختلف آویشن شیرازی جمع آوری شده از رویشگاه های مختلف استان هرمزگان شامل فاریاب، لاور شیخ، خمیر، تنگ زاغ، رودخانه و بشاگرد با استفاده از نشانگرهای ISSR انجام شد. استخراج DNA از برگ به کمک روش CTAB با کمی تغییر انجام گردید. از 14 آغازگر LSSR که باندهای واضح تری در واکنش زنجیره ای پلی مراز تولید کرده بودند. در این آزمایش استفاده گردید. با کمک نرم افزار NTSYS با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و الگوریتم میانگین فاصله UPGMA نمودار خوشه ای مربوطه ترسیم شد.همچنین نمودار دو بعدی براساس تجزیه به مولفه های اصلی شکل گرفت. نتایج حاصل از ضریب تشابه جاکارد نشان داد که تشابه ژنتیکی توده های آویشین شیرازی بین 0/23-0/36 متغیر است. کمترین تشابه بین توده های رویشگاه رودخانه و لاورشیخ و بیشترین تشابه بین توده های رودخانه و بشاگرد مشاهده شد. تجزیه خوشه ای داده ها، توده های مورد بررسی را در فاصله اقلیدسی 0/31 درسه گروه مجزا قرار داد و تقریبا با نمودار دوبعدی حاصل از تجزیه به مولفه های اصلی داده های مشابه بود. در کل، نتایج نشان داد که نشانگرهای ISSR برای بررسی تنوع ژنتیکی توده های آویشین شیرازی دراستان هرمزگان مناسب بوده و توده ها تقریبا براساس الگوی جغرافیایی که از آن منشا گرفتند، از هم تفکیک می شوند.

نویسندگان

سولماز معماری

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان بندرعباس

علیرضا یاوری

استادیار گروه علوم و مهندسی باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان بندرعباس

مهدی بیکدلو

استادیار گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی و محیط زیست دانشگاه اراک ایران