کاهش سرمازدگی پس از برداشت میوه بادجان قلمی رقم هاردین با تیمارهای سولفید هیدروژن و فنیل آلانین طی دوره انبارمانی

به­ منظور بررسی اثر تیمارهای فنیل­آلانین و سولفید هیدروژن بر کاهش سرمازدگی و افزایش عمر انبارمانی میوه بادنجان قلمی رقم هادرین آزمایشی به ­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل فنیل­آلانین در سه سطح (۵/۲، ۵ و ۵/۷ میلی­مولار)، سولفید هیدروژن (۱، ۲ و ۳ میلی­مولار) و همراه با آب مقطر (شاهد) به مدت ۱۰ دقیقه در آزمایشگاه غوط­ور شدند. میوه­ها پس از تیمار به سردخانه با دمای ۷ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی ۹۰-۸۵ درصد منتقل شدند. میوه­ها، در طول دوره نگهداری با فاصله ۷ روز در یک دوره ۲۱ روزه از سردخانه خارج و بعد از ۲۴ ساعت نگهداری در دمای اتاق خصوصیات مختلف فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیمی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان تاثیر فنیل­آلانین و سولفید هیدروژن بر کاهش سرمازدگی و فعالیت آنزیمی میوه بادنجان به غلظت مورد استفاده بستگی دارد. که بر این اساس میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، کارتنویید گوشت، شاخص پایداری غشا، تغییر رنگ سطحی و قهوه­ای شدن گوشت میوه بادنجان تاثیر معنی­داری داشت. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در پایان دوره انبارمانی افزایش یافت. و میزان کارتنویید گوشت بادنجان و شاخص پایداری غشا در پایان دوره انبارمانی به ترتیب در تیمار ۲ و ۳ میلی­مولار سولفید هیدروژن و ۵/۷ میلی مولار فنیل­آلانین و ۳ میلی­مولار فنیل­آلانین روند افزایشی داشت. میزان قهوه­ای شدن گوشت و تغییر رنگ سطحی میوه بادنجان در طول دوره انبارمانی کنترل شد. به طور کلی چنین استنباط می­شود که استفاده از تیمارهای فنیل­آلانین و سولفید هیدروژن در طول دوره انبارمانی می­تواند در بهبود و حفظ بسیاری از خواص فیزیولوژیکی و افزایش فعالیت آنزیمی در طول دوره انبارمانی تاثیر معنی­داری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فنیل¬آلانین ، سولفید هیدروژن ، آنزیم کاتالاز ، شاخص پایداری غشا