کاهش سرمازدگی پس از برداشت میوه بادجان قلمی رقم هاردین با تیمارهای سولفید هیدروژن و فنیل آلانین طی دوره انبارمانی

به منظور بررسی اثر تیمارهای فنیل آلانین و سولفید هیدروژن بر کاهش سرمازدگی و افزایش عمر انبارمانی میوه بادنجان قلمی رقم هادرین آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل فنیل آلانین در سه سطح (۵/۲، ۵ و ۵/۷ میلی مولار)، سولفید هیدروژن (۱، ۲ و ۳ میلی مولار) و همراه با آب مقطر (شاهد) به مدت ۱۰ دقیقه در آزمایشگاه غوط ور شدند. میوه ها پس از تیمار به سردخانه با دمای ۷ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی ۹۰-۸۵ درصد منتقل شدند. میوه ها، در طول دوره نگهداری با فاصله ۷ روز در یک دوره ۲۱ روزه از سردخانه خارج و بعد از ۲۴ ساعت نگهداری در دمای اتاق خصوصیات مختلف فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیمی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان تاثیر فنیل آلانین و سولفید هیدروژن بر کاهش سرمازدگی و فعالیت آنزیمی میوه بادنجان به غلظت مورد استفاده بستگی دارد. که بر این اساس میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، کارتنویید گوشت، شاخص پایداری غشا، تغییر رنگ سطحی و قهوه ای شدن گوشت میوه بادنجان تاثیر معنی داری داشت. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در پایان دوره انبارمانی افزایش یافت. و میزان کارتنویید گوشت بادنجان و شاخص پایداری غشا در پایان دوره انبارمانی به ترتیب در تیمار ۲ و ۳ میلی مولار سولفید هیدروژن و ۵/۷ میلی مولار فنیل آلانین و ۳ میلی مولار فنیل آلانین روند افزایشی داشت. میزان قهوه ای شدن گوشت و تغییر رنگ سطحی میوه بادنجان در طول دوره انبارمانی کنترل شد. به طور کلی چنین استنباط می شود که استفاده از تیمارهای فنیل آلانین و سولفید هیدروژن در طول دوره انبارمانی می تواند در بهبود و حفظ بسیاری از خواص فیزیولوژیکی و افزایش فعالیت آنزیمی در طول دوره انبارمانی تاثیر معنی داری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فنیل¬آلانین ، سولفید هیدروژن ، آنزیم کاتالاز ، شاخص پایداری غشا