رهبری فضیلت گرا و تسهیم دانش در اعضای هیات علمی و کارکنان دانشگاه

هدف مقاله حاضر تعیین رابطه چندگانه بین رهبری فضیلت گرا با تسهیم دانش اعضای هیأت علمی و کارکنان زن دانشگاه قم بود که به روش توصیفی، همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی و کارکنان زن دانشگاه قم بودند که کلیه 120 نفر جامعه به روش سرشماری در نمونه قرار گرفتند. ابزار تحقیق، دو پرسشنامه بودند ابزارهای پژوهش در این مطالعه شامل پرسشنامه استاندارد رهبری فضیلت گرا و پرسشنامه استاندارد تسهیم دانش که هردو در طیف 5 درجه لیکرت طراحی شده بودند. جهت سنجش روایی پرسشنامه ها از روایی محتوایی و صوری استفاده و مورد تایید قرار گرفت. برای محاسبه پایایی پرسشنامه ها با روش ضریب آلفای کرونباخ))r1=0/93 و )r2=0/90( محاسبه و تایید شد. یافته ها نشان داد که میزان رهبری فضیلت گرا در سطح متوسط، میزان تسهیم دانش پایین تر از حد متوسط بود. از طرفی بین مولفه های رهبری فضیلت گرا )شجاعت، اعتدال، عدالت، دوراندیشی و انسانیت( با تسهیم دانش رابطه آماری معناداری وجود داشت. ضریب همبستگی چندگانه 0/602 و ضریب تعیین اصلاح شده 0/373 می باشد بنابراین 37/3 درصد از تغییرات مربوط به واریانس تسهیم دانش تحت تأثیر مولفه های رهبری فضیلت گرا است. همچنین در نتایج رگرسیون مشاهده شد که مولفه های رهبری فضیلت گرا، تسهیم دانش را در دانشگاه تبیین میکند .

کلیدواژه ها:

رهبری فضیلت گرا ، تسهیم دانش ، اعضای هیأت علمی ، کارکنان و دانشگاه