ارزیابی و مقایسه روشهای تخمین تبخیروتعرق پتانسیل با استفاده از حداقل اطلاعات هواشناسی (مطالعه موردی: استان مازندران)

در مناطقی که اطلاعات موجود هواشناسی برای تخمین تبخیروتعرق پتانسیل گیاه پتانسیل ناقص بوده و یا در دسترس نباشد، نیازمند به کارگیری معادله هایی هستیم که با استفاده از حداقل داده های ورودی ، تبخیروتعرق پتانسیل را تخمین بزنند. در این تحقیق، ارزیابی روش های مبتنی بر استفاده از دما و یا تابشجهت برآورد تبخیروتعرق پتانسیل گیاه پتانسیل صورت پذیرفت. بدین منظور، آمار ماهانه اطلاعات هواشناسی هشت ایستگاه منتخب استان مازندران برای دوره آماری هفت سال 2007-2001 مورد استفاده قرار گرفت. مقدار تبخیر وتعرق گیاه پتانسیل با استفاده از معادله های هارگریوز -سامانی تورک، پریستلی-تیلور و جنسن- هیز برآورد گردید. ارزیابی هر کدام از روش ها از طریق مقایسه نتایج آنه ا با نتایج بدست آمده از روش فائو پنمن مانتیث که روش استاندارد برآورد تبخیر و تعرق است، انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که روش ه ای تورک، پریستلی-تیلور و هارگریوز سامانی برآورد بیشتر و روش جنسن-هیز برآورد کمتری از مقدار تبخیروتعرق پتانسیل را نسبت به روش استاندارد داشته اند. آنالیزهای آماری معادله های مورد بررسی نشان داد که معادله هارگریوز-سامانی با مقدار متوسط RMSE=0/380 موفق ترین و معادله جنسن-هیز با مقدار متوسط RMSE=0/754 ناموفق ترین برآورد را در بین ایستگاه های مورد بررسی دارا هستند. نتایج همچنین نشان داد که همبستگی مناسبی بین مقادیر برآورد روش های مختلف و معادله فائوپنمن مانتیث برقرار است و معادله پریستلی-تیلور با R2=0/967 بیشترین میزان ضریب تبین را در مقایسه با روش های مورد بررسی داراست. نتایج نشان داد، در مناطقی که داده های هواشناسی برای استفاده از معادله ی فائو پنمن مانتیث ، ناقصباشد، معادله ی هارگریوز - سامانی می تواند به عنوان روشی مناسب جهت تخمین تبخیر تعرق پتانسیل در استان مازندران مورد استفاده قرار گیرد

کلیدواژه ها:

تبخیر تعرق پتانسیل ، فائو پنمن مانتیث ، معادلات بر اساس دما ، معادلات بر اساس تابش ، استان مازندران