بررسی تاثیر دامنه خمیری بر خاصیت خودترمیمی خاک های رسی

لایه های رسی متراکم به عنوان یکی از متداول ترین لایه های نفوذناپذیر در اکثر سازه های ژئوتکنیکی مانند سدهای خاکی و مراکز دفن زباله های شهری و رادیواکتیو کاربرد دارند. به دلیل خصوصیات ژئوتکنیکی خاص، این لایه ها در طول عمر خود به وسیله ترک خوردگی دچار آسیب می گردند این ترک ها باعث افزایش نفوذپذیری لایه و کاهش کارایی آن می گردد. با توجه به لزوم آگاهی و شناخت عوامل موثر بر پایداری سازه های ژئوتکنیکی ساخته شده با این لایه ها در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از خاصیت خودترمیمی خاک های رسی گامی در جهت بهبود عملکرد خاک ها در شرایط مختلف برداشته شود. در تحقیق حاضر با انجام آزمایشات متعدد نشان داده شده است که میتوان با افزایش دامنه خمیری خاک های رسی، سرعت ترمیم ترک را افزایش داد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که افزودن نانورس مونتموریلونیت به خاک باعث افزایش و سرعت بخشی فرآیند خودترمیمی ترک ها می گردد. میزان کل دبی خروجی در نمونه های حاوی نانورس از نمونه های غیرافزودنی بسیار کمتر بود و میتوان از نانو رس به عنوان ترمیم کننده ترک ها به وجود آمده در خاک های رسی با عمق 5 سانتی متر استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

ترک ، آبشستگی ، خود ترمیمی ، نانو رس ، مونتموریلنیت ،