بررسی صنعت گردشگری و صنعت اکوتوریسم پایدار

گردشگری، امروزه یکی از مسایل مهم و موثر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. توسعه اکوتوریسم به عنوان یکی از پر جاذبهترین انواع گردشگری علاوه بر پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، آثار محیط زیستی قابل توجهی نیز میتواند داشته باشد. این آثار در صورت عدم دقت نظر، عدم تدوین و انجام اقدامات پیشگیرانه درقالب راهبردها، استانداردها و ارزیابی های مستمر، پیامدهای تخریبی بسیاری در محیط های انسانی و طبیعی خواهند داشت و موجب ناپایداری محیطی و در نهایت ناپایداری اکوتوریسم خواهند شد. در عین حال اکوتوریسم میتواند به عنوان ابزاری مناسب در جهت توریسم پایدار نقش جهانی و یا محلی داشته باشد.گردشگری مجموعه تعامل هایی است که در فرآیند جذب و میهمانداری، بین توریست ها، سازمان های مسافرتی، دولت های مبداء، دولت های میزبان و مردم محلی برقرار می شود .گردشگری روستایی یا بوم گردی (اکوتوریسم) بنابر نظر بسیاری از کارشناسان اقتصادی، توسعه گردشگری راه حل بسیاری از مشکلات پیش روی روستاها و اصلاح این مناطق است که باعث افزایش توان اقتصادی، افزایش قابلیت زیست در نواحی دورافتاده، محرک تجدید ،حیات سکونتگاه ها و نیز بهبود شرایط زندگی جوامع روستایی خواهد شد. علیرغم آن اکوتوریسم امروزه اغلب به درستی جهت دهی نشده و عمدتاً به گونه ای تعریف شده است که عملا از استانداردهای بحث شده در این مقاله برای نیل و موفقیت در فرآیند پایداری فاصله دارد. به عنوان مثال، لزوم مشارکت مردم محلی و حفظ رضایت آنها در انجام فعالیتهای توریستی از الزامات موثر برای نیل به هدف توریسم پایدار است. همچنین سیاستهای توریسمی اتخاذ شده باید به کیفیت تجربهی بازدیدکننده و یکپارچگی محل توجه کنند و تنها به بازاریابی و تعداد بالای بازدیدکنندگان توجه نکنند. هدف از ارائه مقاله ی حاضر، توضیح، تفسیر و تفکیک مفاهیم مربوط به توریسم و اکوتوریسم و همچنین ارایه برخی از اصول و خط مشی های الزامی جهت دستیابی به اکوتوریسم پایدار است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توریسم ، اکوتوریسم ، گردشگری .