آموزش روانشناسی مثبت و بحران نوجوانی

برای چندین دهه علم روانشناسی به بررسی، شناسایی و درمان بیماری ها، آسیب ها و نقص ها می پرداخت تا زمانی که مارتین سلیگمن بحث روانشناسی مثبت گرا را مطرح کرد. مارتین سلیگمن این گونه عنوان کرد که به جای توجه بر آسیب ها و بیماری ها، به افراد سالم و شاد بپردازیم که به دنبال رشد و موفقیت و خودشکوفایی هستند. با متمرکز کردن این افراد بر نقاط قوت و ویژگی های مثبت شخصیتی شان میتوان رشد و شکوفایی آن ها را تقویت کرد و امید به زندگی را در این افراد افزایش داد.از آنجا که نوجوانی دوره تغییرات آشکار شناختی، زیستی، اجتماعی و عاطفی و همچنین دورهای بحرانی از لحاظ شناختی، احساسی، فیزیکی و جنسی است که پیامد آن در طول زندگی و آینده فرد دیده میشوداثرات دوران نوجوانی در زندگی افراد و جامعه بسیار درخور توجه است،و از سوی دیگر بیشتر مشکلات سلامت روان در سنین نوجوانی و ابتدای جوانی شکل میگیرد. با عنایت به اهمیت این مسئله، پژوهش حاضر بر آن است تا با روش کتابخانه ایی و مرور مطالعات پیشین، پاسخی برای این سوال که راهکارهای کاهش بحران های نوجوانی بر پایه روانشناسی مثبت گرا در محیط مدرسه کدام است؟ نهایتا با این مطالعات مشخص شد؛ با اجرای برنامه های آموزشی مثبت اندیشی؛ تقویت مؤلفه های معنویت و دینداری، امیدواری، عزت نفس و خودکارآمدی و همچنین شادکامی و رضایت نوجوان از زندگی میتوان خوشبختی ذهنی و عواطف مثبت را تقویت نمود و فضایی مبتنی برمثبت اندیشی ونشاط معنوی براساس مشارکت اجتماعی و تقویت احساسات مثبت نوجوانان نسبت به یکدیگر و سایرافراد را درایشان ایجادنمود

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، مثبت اندیشی ، بحران نوجوانی