بررسی رابطه تخصص در بهره برداری و اکتشاف با عملکرد اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ظرفیت جذب و کاربست و عملکرد سازمانی با توجه به نقش میانجی تخصص در بهره برداری و تخصص در اکتشاف است. پژوهش حاضراز نظر هدف، ازنوع کاربردی و برحسب نحوۀ گرداوری داده ها از نوع توصیفی ـ پیمایشیاست. جامعۀ آماری این پژوهش شامل اعضای هیئت علمی است و حجم نمونه براساس جدول مورگان وفرمول کوکران با خطای 0.05 برابر با 325 نفر است. در این پژوهش برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد و غیر بومی استفاده شده است. لذا برای بومی سازی پرسش نامه های مورداستفاده روایی و پایایی آنها مجدداً بازآزمایی شده و تایید شده است. برای بررسی هدف پژوهش چهار فرضیه شکل گرفته است و تمامی آنها تایید شده است که فرضیات عبارتند از رابطه تخصص در بهره برداری وعملکرد تخصص در اکتشاف وعملکرد نقش تعدیلی ظرفیت جذبو کاربست در رابطه تخصص در بهره برداری وعملکرد و نقش تعدیلی ظرفیت جذب و کاربست در رابطه تخصص در اکتشاف وعملکرد نتایج نشان می دهد که دانشگاه باید در دوره ی زمانی ای که سازمان درگیر اکتشاف است ظرفیت جذب و کاربست بالقوه را تقویت کند و در دوره ای که سازمان مشغول بهره برداری از اکتشاف است ظرفیت جذب و کاربست تحقق یافته را تقویت کند.

کلیدواژه ها:

ظرفیت جذب ، تخصص در بهره برداری ، تخصص در اکتشاف ، عملکرد سازمانی ، اعضای هیئت علمی