بررسی اثرات پتاسیم و منیزیم روی کمیت و کیفیت یونجه

استان آذربایجان غربی یکی از مناطق مهم پرورش دام محصول می گردد و کشت یونجه سطح وسیعی از اراضی استان را به خود اختصاص داده است. از آنجا که تعیین سطوح بهینه کودها برای رسیدن به عملکردهای اپتیمم یکی از اهداف مهم پژوهش های تغذیه ای است و در این میان عناصری که با همدیگر اثرات آنتاگونیستی دارند از اهمیت فوق العاده ای برخوردارند چرا که تعیین سطح بهینه یکی از آنها بدون در نظر گرفتن دیگری ممکن بوده طوری که با دخیل شدن دیگری معادله بدست آمده تغییر کرده و بالطبع سطح توصیه شده فرق خواهد کرد پتاسیم و منیزیم از چنین وضعیتی برخوردارند و از عناصر بسیار مهم در تغذیه یونجه محسوب میگردند . Jame و همکاران (1995) در بررسی اثرات فسفر و پتاسیم در خاکهای آهکی اظهار داشتند که مصرف پتاسیم بیوماس یونجه را در کوتاه مدت بطور معنی داری بالا می برد و بنابراین مصرف پتاسیم را در هر بهار برای یونجه توصیه کردند (1). Kitchen و همکاران (1990) در بررسی سطوح پتاسیم بر روی یونجه دریافتند عملکرد علوفه، ارتفاع بوته، وزن ریشه و کربوهیدراتهای غیر ساختمانی ریشه با مصرف پتاسیم افزایش یافت (2). Sumner و Walworth (1990) در دو آزمایش مزرع ای نشان دادند که با افزایش پتاسیم میزان منیزیم در خاک و گیاه کاهش یافت و مصرف توام پتاسیم و منیزیم وزن ماده خشک گیاهی را افزایش داد در حالیکه مصرف یکی از آنها با تاثیر در جذب دیگری عملکرد را کاهش داد (4) Tindall و Bond (1990) در بررسی سطوح مختلف پتاسیم وفسفر دریافتند که با مصرف 480 و 460 پوند در ایرک P2O5 , K2O عملکرد 36 درصد افزایش می یابد (3). Zebarth و همکاران (1991) در کالیبراسیون پتاسیم برای یونجه اظهار داشت مصرف کودهای پتاسیمی بر اساس آزمون خاک برای عملکردهای بالاتر اقتصادی هستند و اگر پتاسیم خاک 150 پوند در ایکر باشد به ترتیب 132 و 87 و 58 پوند در ایکر پتاسیم با توجه به شرایط اقتصادی توصیه می گردد (5). هدف از انجام تحقیق حاضر بررسیی اثرات پتاسیم و منیزیم بر عملکرد و کیفیت محصول یونجه بود.