ارزیابی قابلیت اطمینان ساختارهای مختلف از نحوه آرایش اینورترها و ماژول های فتوولتایک به یکدیگر

امروزه با توجه به افزایش تقاضای بار و توجه و مشکلات توسعه نیرگاه های فسیلی اعم از مسائل اقتصادی و موضوعات الودگی و نیز تلفات انتقال توان از نیروگاه ها تا مراکز بار مسئله بکارگیری منابع انرژی نو بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در بین منابع انرژی نو، انرژی خورشیدی به لحاظ دسترس پذیری آسان اینکه اکثر مناطق دنیا آفتاب خیز هستند از توجه بیشتری برخوردار می باشد. لذا شناخت ساختار سیستم های سیستم های خورشیدی، اجزا و نحوه بکارگیری ازانها به عنوان یک مسئله اساسی مطرح می باشد از طرفی همواره از یک سیستم با اجزای مختلف انتظار می رود که تحت شرایط مختلف عملکرد مطمئن و ایمنی داشته باشد. قابلیت اطمینان بالا و هزینه کم، از اهداف مهم طراحان یک سیستم به شمار می رود مفهوم قابلیت اطمینان در سیستم قدرت را می توان بهدو بخش عمده کفایت سیستم و امنیت سیستم می توان تقسیم بندی نمود. مفهوم کفایت سیستم معولاً به وجود امکانات مناسب و کافی در سیستم جهت رساندن انرژی مورد تقاضای مشترکین در نظر گرفته می شود. این امکانات شامل تولید انرژی کافی، پیوستگی شبکه های زیر مجموعه جهت انتقال انرژی به مقصد می باشد. از طرفی دیگر امنیت به توانایی سیستم جهت پاسخ به اغتشاش های رخداده بین سیستم، عنوان می گردد. بدیهی است اغلب روش های محاسباتی در ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم در حوزه کفایت سیستم مطرح می گردد. از این رو در مقاله به ارزیابی قابلیت اطمینان ساختارهای مختلف از نحئه ارایش اینورترها و ماژول های فتوولتائیک به یکدیگر می پردازد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، ماژول فتوولتائیک ، کانورترهای DC/DC ، اینورترهای DC/AC ، قابلیت اطمینان