برهمکنش نیتروژن و پتاسیم بر اجزاء رشد و عملکرد کلزا در شرایط شور

اثرات مخرب شوری بر رشد گیاهان از طریق کاهش پتانسیل اسمزی محیط رشد، سمیت یونهای ویژه و کمبود تحمیلی برخی عناصر غذایی اعمال می شود (1). مقدار کاهش رشد در شرایط تنش شوری بسته به نوع و غلظت املاح، مرحله فنولوژیکی گیاه، مدت زمان تنش و گونه گیاه متغیر می باشد (3). استفاده از نیتروژن در محیط شور به مقدار زیادی مورد توجه قرار گرفته است زیرا این عنصر نقش کلیدی در مکانیزم های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی شامل بیوسنتز نیتروژن آلی و تنظیم اسمزی دارد (2). در محیط شور سدیم با ممانعت از جذب پتاسیم سبب کاهش غلظت پتاسیم در گیاه میگردد. همچنین اتصال نیتروژن معدنی به قسمت پروتئین بوسیله شوری مختل می شود ولی افزودن پتاسیم، جذب نیتروژن و اتصالش به پروتئین را بهبود می بخشد (6). بنابراین بررسی عکس العمل کلزا به مصرف نیتروژن و پتاسیم در شرایط شور برای اتخاد مدیریت صحیح کوددهی نیتروژنه و پتاسه دراین شرایط بسیار لازم و ضروری می باشد.