بررسی دلایل و چگونگی گرایش نظام آموزشی ایران به خصوصی سازی با تاکید بر مدارس غیرانتفاعی

آموزش و پرورش درحکم مهمترین نهاد اجتماعی در ایفاي رسالت خویش نیازمند بکارگیري منابع فکري، مالی، حمایتی و معنوي قابل توجهی است که تأمین آن به شرایط فرهنگـی و نگـرش جامعه به ویژه مدیران ارشد و تصمیم گیرندگان کشور بستگی دارد. از جمله تغییرات و رویدادهاي مهمی است که نظام آموزشی کشور ما در طول سالهاي پس از انقلاب اسلامی تجربه کرده فعالیـت مدارس غیرانتفاعی در کنار مدارس دولتی، است. این مدارس، زیر نظر وزارت آموزش و پـرورش کشور، مطابق با اهداف و سیاستهاي آن اما بـا مـشارکت مـالی مـردم اداره مـیشـوند. مـدارس غیرانتفاعی با وجود فرضها و اصول زیر بنایی قوانین مربوط به آنها، بـراي آزادسـازي بخـشی از هزینه هاي آموزش و پرورش از طریق واگذاري آنها به خانواده هاي مرفه شکل گرفت که هدف آن رسیدگی بیشتر به فرزندان خانواده هاي غیرمرفه و در نتیجه ارتقاي سطح آموزش و پرورش با تکیه برتوان مردم در خصوص آموزش متوسـطه و رسمیت یافتن در مـدارس عـالی صـورت گرفـت.

کلیدواژه ها:

غیرانتفاعی ، خصوصی سازی ، نظام آموزشی