تبیین مولفه های پایداری اجتماعی در طراحی پایانه های مسافربری

رويكرد انساني در كنار توجه به مفهوم توسعه ي پايدار در معماري منجر به شكل گيري مفهوم پايداري اجتماعي شده است. در معنايپايداري اجتماعي، حفظ و ثبات مولفه هاي اجتماعي و فرهنگي جامعه هم پيوند با ابعاد زيست محيطي و اقتصادي مطرح است و بهرفتارهاي انساني بستگي دارد كه در درون فضا رخ مي دهد. طراحي معماري مي تواند در يافتن راه حل هايي براي تاثير متقابل گروه هاياجتماعي نقش ايفا كند. شهرها جايگاه اصلي فعاليت هاي انساني هستند. براي پايداري در شهر بايد به جنبه هاي اجتماعي نظير ايجاد وحمايت از محيط هاي انساني فعال و فضاهاي زنده توجه شود. پايانه مسافربري به عنوان فضاي عمومي شهري همواره پذيراي جمعيتانساني بسياري در روز است از اينرو ناديده گرفتن پتانسيل هاي تاثيرگذار در تعاملات اجتماعي مناسب مي تواند اين فضاي شهري را بهيك معضل شهري تبديل نمايد. در اين راستا شناخت و تجزيه و تحليل و شكل دهي به فضاهاي پايانه به عنوان فضاي شهري پايدارنيازمند شناخت عوامل و فاكتورهاي تاثيرگذار بر پايداري اجتماعي و شناخت پتانسيل هاي طراحي اينگونه فضاهاست. در اين پژوهشبه روش توصيفي- تحليلي، سوابق موضوع در قالب تعريف توسعه ي پايدار، جايگاه پايداري اجتماعي در توسعه و نقش معماري در پايدارياجتماعي و معيارهاي آن مورد بررسي قرارگرفته و تاثير هر فاكتور و ارتباط آن با ديگر فاكتورها و راهكارهاي دستيابي به هر يك تحليل گرديده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، پایداری اجتماعی ، اجتماعی ، فرهنگی ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای پایانه