تأثیر نماهای رسانه و دیجیتال بر روح و سیمای شهر

روح شهر در وجود سرزندگی و رفاه و آرامش روانی جمعيت آن تجلی می کند. بنابراين وقتی که صحبت از زيست سالم وتوأم با ارزش ها و تجليات منبعث از آن می شود، سخن از آن به ميان می آيد که سرزنده بودن، نحوه نگرش، انتظارات اززندگی و فرهنگ صحيح به مثابه روح شهر تلقی می شود که در هر زمان به نوعی تجلی می يابد. فضای ادراکی به عنوان آنچه که انسان در واقعيت ادراك مي كند، نتيجۀ استنباط انسان از فضای فيزيكی است. فضای شهری، فضايی است سرشار ازتحرك، تحول و پويايی. در اين ميان، نماهای شهری که عموماً توسط مجموعه ای از نماهای ساختمانی تشكيل می شود، میتواند ماهيتی دوگانه داشته باشد. به عبارت ديگر به طرق مختلف، به ويژه با بهره گيری از تكنولوژی های عصر جديد، اينامكان ايجاد شده است که همگام با ساير عرصه های زندگی، نمای ساختمان ها نيز ماهيتی پويا بيابند که جلوه هايی از آن ها را می توان در نماهای رسانه ای (media facade)، بازی با نور، ويدئو مپينگ (video mapping)، تلوزيون های شهری و غيره مشاهده نمود. با توجه به پويايی و انعطاف پذيری نماهای مديا در شكل دادن به نمای شهر و رشد تكنولوژی و سرعت حرکت جوامع و شهر ها به سمت استفاده از آن در ابعاد مختلف زندگی شهری، اين گونه نماها نقش قابل ملاحظه ای در شهرهای آينده به عهده می گيرند لذا با استفاده درست و به جا و با برنامه ريزی مهندسان حوزه های مربوطه می توان انتظار زيبايی و جذابيت بصری در سيمای شهر و پايداری اجتماعی که نتيجه ی آن، روح در جسم و کالبد شهر و همانا سرزندگی فضاهایشهری است، رسيد. در اين مقاله تلاش شده است با بررسی قابليت های نماهای رسانه و تعاملی، ميزان پويايی و تغيير پذيریشهری و در نهايت تاثير آن بر روح شهر مورد بررسی قرار گيرد. در اين روند ابتدا چهارچوب نظری در قالب مطالعات کتابخانهای صورت پذيرفته و سپس با بررسی ميدانی برخی از جلوه های نماهای رسانه ای و تعاملی تأثيرش بر انگاره سيمای شهر بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

فضای شهر ، نماهای رسانه ، تکنولوژی ، روح شهر