رقص های سنتی مازندران از منظر الگوهای جامعه دامداری با تاکید بر رقص دروم- دروم

فرهنگ نتیجه ی دوره های تاریخی از زندگی بشر است که به عللی گوناگون ازجمله شرایط جغرافیایی، تاریخی، گذرانزندگی، اقتصاد و... شکل گرفته و در میان یک قوم یا مردمی نهادینه شده است. رقص های آیینی در تاریخ، فرهنگ، شیوهزندگی، اعتقادات مذهبی، رفتارهای اجتماعی، باورهای سنتی و.... ریشه داشته و پویا بودن و جنبه های حرکتی و مفهومیآن بسیار بر روان مردم تأثیرگذار است، تا جایی که در مازندران با زندگی دامداران و کشاورزان پیوند دارد. در این پژوهشرقص های بومی مازندران از منظر جامعه دامداری بررسی شده است. در جامعه دامداری رقص های آیینی به سمت بازی هاو سرگرمی هایی چون کشتی گرفتن گرایش دارد. در حین رقص نیز از آواهایی استفاده می شود که بیشتر نشان از معرفیرقصنده و مهارت های او در حرفه ی دامداری دارد. این رقص ها عبارتند از: چپونیسِما، چوسِما و دروم- دروم. لباس، موسیقی و شعر مهمترین عناصر وابسته به رقص سنتی در مازندران هستند. دروم دروم در جامعه دامداری بسیار موردتوجه قرار گرفته است، با توجه به اینکه رقصنده های دروم فقط مردان هستند، پیشه ی کشاورزی و دامداری نیز توسطمردان انجام می شود و در دروم مردان باید توانایی های بدنی خود را به سایر مردم نشان دهند. حرکت دورانی و چرخشیرقص دروم خود دارای ریتم حرکتی است که رقصندگان دروم سعی در یکدست بودن حرکات آن داشته باشند. رقصدروم دروم با همان شیوه اجرایی ولی در مراتع پس از کوچ دام ها در فصل بهار هنگام زایش و کوچ و پیوند جوانان درازدواج و ... انجام می شود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، رقص های آیینی ، جامعه دامداری ، مازندران ، دروم دروم