بررسی تیر پیوند و المان قائم زیپی در عملکرد قاب های مهاربندی شده واگرا

مهاربند واگرا یک قاب مهاربندی است که نیروهای محوری ایجاد شده در قطری مهاربند باعث ایجاد برش و خمش در قسمتی از تیر می شود. برخلاف سایر سیستم های مهاربندی در سیستم مهاربندی واگرا المان قطری مهاربند تا پایان باربری سیستم در ناحیه الاستیک خواهد ماند زیرا وظیفه عملکرد فیوز مانند برعهده تیر پیوند است، تیر پیوند به عنوان ضعیف ترین عضو سیستم طرح می شود، بلکه تیر پیوند در مقابل بارهای جانبی به درستی طراحی شده اما سایر اجزا نسبت به تیر پیوند قوی تر طراحی می شوند تا پشتیبان تیر پیوند باشند. ظرفیت تغییر شکل غیر الاستیک یک مهاربند واگرا با افزایش طول تیر پیوند کاهش پیدا می کند، بنابراین هرچه طول تیر پیوند کوتاه تر باشد عملکرد بهتری دارد با کوتاه شدن تیر پیوند تسلیم برشی قبل از تسلیم خمشی رخ می دهد. مزیت طول تیر پیوند کوتاه در کنترل تغییر مکان جانبی با کاهش طول تیر پیوند سختی سازه را افزایش می دهد. قاب های مهاربندی شده واگرا در واقع ترکیبی مناسب از قاب های خمشی و قاب های مهاربندی همگرا بوده که هردو خاصیت سختی و شکل پذیری را توأمان دارا می باشد. با توجه به لرزه خیزی ایران در منطقه و اهمیت استفاده از این نوع سیستم ها (مهاربندهای هم محور و برون محور) و عملکرد خوب این نوع قاب ها در این پژوهش به عملکرد آن ها پرداخته می شود. در این تحقیق و به منظور بررسی عملکرد لرزه ای سازه ها، چهار مدل 3 طبقه فولادی با نرم افزار SAP2000 مدل سازی شده است و مدل ها را در سه طول تیر پیوند متفاوت شامل تیر پیوند کوتاه، بلند و متوسط بررسی کردیم، در این مقاله به مدل سازی نرم افزاری 6 نمونه سازه فولادی تحت 7 رکورد زلزله پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مهاربند واگرا ، تیر پیوند ، المان قائم زیپی