تحلیل معماری محوطه ساکی آباد با استفاده از داده های قوم باستان شناسی

بر اساس شواهد موجود سابقه کوچ نشینی به عنوان یک شیوه زندگی در منطقه زاگرس مرتفع (استان چهار محال و بختیاری) به دوره مس و سنگ باز می گردد. علی رغم این سابقه طولانی، اطلاع چندانی از الگوهای استقراری، ساختارهای معماری و پراکنش فضایی زیستگاه ها و الگوهای حرکتی کوچ نشینان در پیش از تاریخ در دسترس نیست. محوطه ساکی آباد در 150 متری غرب روستایی به همین نام و در دامنه ارتفاعات شمالی کوه كلار، در جنوب غربی شهر بلداجي در استان چهارمحال و بختیاری واقع گرديده است. کاوش نجات بخشی محوطه به مدت دو ماه در پائیز و زمستان سال 1389 به انجام رسید که در نتیجه آن یکی از استقرارهای کوچنشینی مس و سنگی آشکار شد. در پژوهش حاضر به منظور بازسازی و تحلیل سازه های معماری محوطه در دورۀ مس و سنگ در زاگرس مرتفع از روش قوم باستان شناسی بهره برده شده است. به این منظور، داده های حاصل از کاوش مورد مطالعه قرار گرفته و در نهایت با استفاده از تئوری حد وسط به الگویی از ساختارهای معماری و زیستگاهی کوچ نیشنان امروزی دست یافته و از آن به عنوان مبنایی برای تحلیل و تفسیر یافته ها استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد فضاهای معماری مکشوفه در ساکی آباد به فضاهای نشیمن و محله ای نگهداری حیوانات قابل تقسیم است

کلیدواژه ها:

زاگرس مرتفع ، دوره مس و سنگ ، کوچ نشینی ، قوم باستان شناسی ، ساکی آباد