ضرورت افزایش توقف های كوتاه اتوبوس های برون شهری برای كاهش ناراحتی بدنی

بيش از 90 درصد جا به جايي مسافران در ايران، در جاده ها صورت مي پذيرد كه در حوزه حمل و نقل عمومي، اتوبوس ها نسبتبه ساير وسايل بيشترين نقش را در جا به جايي مسافران دارند. نشستن هاي طولاني مدت از جمله در سفر طولاني با اتوبوس، مي تواندسبب ناراحتي و درد جسمي شود كه پياده شدن از اتوبوس و اجراي حركات كششي صحيح مي تواند سبب پيشگيري يا برطرف كردن اينحالات ناخوشايند شود. هرچند اتوبوس هاي بين شهري داراي توقف هاي اصلي، رسمي و طولاني تري به ويژه براي فرايض ديني و صرفوعده هاي غذايي هستند، اما گاهي اين توقف ها با فاصله هاي طولاني صورت مي گيرد كه سبب بروز مجدد يا تشديد ناراحتي و دردهاياسكلتي عضلاني مي شود. افزودن توقف هاي منظم و كوتاه تر از پيش برنامه ريزي شده در مكان هاي مناسب امن و ايمن در مسير مسافرتمي تواند سرنشينان و رانندگان را از وضعيت هاي نشستن طولاني رها سازد تا درد كمتر و راحتي بيشتر كه مطلوب همه و از اهداف دانشارگونومي است را تجربه كنند.

کلیدواژه ها:

ارگونومی ، اختلالات اسکلتی عضلانی ، ناراحتی ، اتوبوس بین شهری