تقسیمات نه قسمتی در معماری ایران و هند

معماری ایرانی و معماری هندی به لحاظ شکلی از الگوهای متفاوتی پیروی می کنند. الگوی نه بخشی یکی از الگوهای مشترک معماری ایران و هند است که مرکز گرایی و اهمیت مرکز فضاها را بیان می دارد و سایر کاربری ها را در حول مرکز مستقر می سازد. پژوهش حاضر به بررسی چند نمونه موردی از معماری نه بخشی در هند و ایران می پردازد. در این پژوهش به بررسی معماری نه قسمتی در نمونه هایی از دوره های اورارتور در ایران و همزمانی آن با معماری موهنجودارو در هند و پس از آن معماری دوره هخامنشیان و سپس ساسانیان و در آخر صفویان در ایران و معماری تاج محل در زمان گورکانیان بررسی میشود و در آخر به بررسی آکشاردام که مربوط به دو دهه اخیر است، پرداخته شده است. در هند با بررسی معماری نه قسمتی و بررسی معماری واستو که معماری نه قسمتی یکی از اصول معماری واستو می باشد پرداخته شده است. معماری باستانی ایران و دوره ی اسلامی ایران و واستوی باستانی هند و دوره ی اسلامی هند رو با تمرکز بر تقسیمات نه قسمتی فضا، در چهارده نمونه ی برگزیده، مورد بررسی قرار داده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری نه قسمتی ، معماری ایران ، معماری هند ، تاج محل ، موهنجودارو