مبانی مسئولیت کیفری پرستاران در قانون مجازات جمهوری اسلامی ایران

پرستاری، فعالیتی مبتنی بر عملکردهای علمی، مهارتی ، عاطفی ، اخلاقی و قانونی است. هرگونه غفلت با عملکرد نادرست ممکن است هم برای پرستار و هم برای بیمار، موجبات مشکلات و آسیب های عدیده ای فراهم گردد. در واقع پرستاری شغلی با مسئولیت های سنگین و فراوان است و مسئولیت هم که خصیصه ذاتی این حرفه می باشد، در واقع پاسخگویی قانونی در قبال ایراد صدمه به دیگری را به همراه دارد. به همین علت پرستاران نیز در راستای استقلال عملکردشان، مسئولیت قانونی دارند و بیش از گذشته در معرض شکایت و دادخواهی هستند. پس بررسی مسئولیت کیفری پرستاران ضمن اینکه این گروه از کادر درمان را با حقوق ومسئولیت هایشان آشنا می نماید، به بیماران هم راجع به حقوقشان آگاهی هایی ارائه می نماید. زیرا، بعدها این عدم آشنایی با قوانین و مقررات حاکم بر حرفه پرستاری هم باعث ایجاد آسیب های جسمی و خسارات مادی بسیاری در کنار افزایش آمار شکایت علیه پرستاران در برخواهد داشت. و پرستاران نیز به دلیل استقلال حرفه ای که دارند همواره باید قانون را سرلوحه اصلی خود قرار داده و قادر باشند با آگاهی از وظایف و تکالیف قانونی خود، موجبات بروز خطا و سپس مسئولیت کیفری در قالب تحمل مجازات و یا جبران خسارت مدنی را به حداقل میزان ممکن یا حتی به صفر برسانند. لذا وضع قوانین مورد نیاز کارکنان و شاغلین حرفه پرستاری و آشنایی و شناخت آن مقررات که به علت موقعیت خاص و پرمخاطره این قشر زحمتکش می تواند آنها را از مظان اتهام محفوظ دارد و همچنین از نظر موضوع بسیار مهم حفظ سلامت انسان ها که از بزرگ ترین مسئولیت های سیستم سلامت و کادر درمانی به ویژه پرستاران می باشد، به شدت اقتصاد دارد زیرا متأسفانه شاهد این هستیم که تاکنوندر قوانین ایران راجع به مسئولیت کیفری پرستاران به طور اخص صحبت نشده، و اکثر پرستاران که اطلاع کافی از قوانین و مقررات مربوط به حرفه خود ندارند پس علم و آگاهی از عواقب عدم رعایت موازین قانونی موجب ارائه عملکردی مبراز از قصور و خطا از سوی آنان می گردد.

کلیدواژه ها:

پرستار ، حقوق ، مسئولیت کیفری ، جرم