بررسی اثر بخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش مشکلات رفتاری فرزندان دارای والد معتاد

از آنجایی که اعتیاد والدین، منجر به مشکلات جسمانی، روانی و رفتاری قابل توجهی شده و مشکلات زیادی را برای فرد، خانواده و جامعه ایجاد می کند، هدف اصلی از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش مشکلات رفتاری فرزندان دارای والد معتاد بود. این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا پژوهشی تک آزمودنی نی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی کودکان 13-5 ساله دارای مشکلات رفتاری با والد معتاد شهر تهران و مادران آن ها می باشد. در پژوهش حاضر 11 کودک دارای مشکلات رفتاری در دامنه سنی 5-13 سال از میان کودکان با والد معتاد شهر تهران به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آمایش و کنترل قرار گرفتند ( 5 کودک گروه آزمایش و 5 کودک گروه کنترل). پس از جایگزینی تصادفی اعضا در گروه های آزمایش وکنترل، گروه آزمایش طی 9 جلسه هر هفته یک جلسه ( هر جلسه یک ساعت و نیم) مورد مداخله برنامه فرزندپروری ساندرز 2002 قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، خرده مقیاس مشکلات برونی سازی شده آخنباخ CBCL بوده است. داده ها با استفاده از آزمون U من ویتنی و اندازه اثر Cohen's d مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون U من Uمن ویتنی نشان داد که مشکلات برونی سازی شده در گروه آزمایش با توجه به تغییرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش یافته است. همچنین اندازه اثر محاسبه شده، نشان دهنده تاثیر بالای مداخله بر مشکلات برونی سازی شده کودکان است Cohen's d=2/02 بنابراین می توان نتیجه گرفت که مداخلات این پژوهش برای مدیریت مشکلات رفتاری در سنین پیش از دبستان و رضایت از خود در مادران موثر است و از آن ها می توان در کارگاه های آموزشی و مشاوره فرزندپروری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

برنامه فرزندپروری مثبت ، مشکلات رفتاری ، اعتیاد.