بررسی روش برخورد با موضوع كم آبی در ایران باستان با نگرش منطقه ای (ابداع سیستم قنات)

موضوع کم آبی از گذشته های بسیار دور گریبان گیر گستره وسیعی از ایران عزیزمان بوده است. متأسفانه بخش عظیمی ازکشور از دسترسی به آبهای سطحی محروم بوده و تک چاه های حفرشده با سیستم چرخ چاه نیز تکافوی تأمین نیازهایآب شرب و کشت و کار را نمیداده است؛ لذا نبوغ مردمان این سرزمین با پیریزی تمدن کاریزی آب را از اعماق زمین بابهره گیری از نیروی جاذبه به سطح زمین هدایت نمود و به بخش بزرگی از ایران حیات را هدیه داد. قنات، این مظهربرنامه ریزی منطقه ای که در طول هزاران سال آبادی و آبادانی را برای این سرزمین به ارمغان آورده است، اکنون با ورودتکنولوژی های جدید استحصال آب های زیرزمینی مورد بی مهری واقع شده به طوریکه تعداد زیادی از آنها خشک و متروکشده است. این تحقیق در پی آن است تا با شناخت ابعاد و زوایای پنهان قنات و مزایای مترتب بر آن راهکارهایی را جهتاستفاده هر چه بیشتر از پتانسیل های قنات در جهت توسعه به مفهوم عام ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

قنات ، تمدن کاریزی ، برنامه ریزی منطقه ای ، کم آبی ، ایران