باززنده سازی فضای شهری به منظور تقویت تعاملات اجتماعی در جهت ارتقاء حس سرزندگی و پویایی شهر

فضای شهری ترکیبی است از روابط اجتماعی در کالبدی از شهر که در بستری معنایی، پاسخگویی نیازهای شهروندان یک شهر است. این محیط، مکانی است برای جریان یافتن زندگی اجتماعی افراد و بستر ساز تعاملات اجتماعی شهروندان یک شهر است. افزایش تعاملات اجتماعی به منظور ارتقاء حس سرزندگی و پویایی شهر از اهداف اصلی این مقاله می باشد. شهر که از دیرباز محل زیست انسان بوده است بواسطه فضاهای شهری بستر تعاملات اجتماعی، فرهنگی، تجاری و ... میان شهروندان است. شهر بدلیل آنکه بیشترین تعاملات اجتماعی انسان به عنوان یک موجود اجتماعی را پذیرا می باشد می تواند تأثیرات فراوان بر جسم و جان و روح انسان داشته باشد. در صورت عدم تحقق سرزندگی به عنوان یکی از اساسی ترین مؤلفه های کیفیت فضای شهری، فضاهای عمومی جذابیت و پاسخدهی مناسب به شهروندان را از دست داده است و باعث گریز شهروندان از فضاهای شهری و در نتیجه کاهش تعاملات اجتماعیف افزایش جرم و فساد و کاهش امنیت می شود. روش تحقیق این مقاله کیفی و بر پایه تحلیل های توصیفی می باشد و متکی بر یافته های کتابخانه ای می باشد. یکی از تکنیک های مؤثری که با کمک آن می توان عوامل درونی و بیرونی دخیل در موضوع تحقیق را کنار هم بسنجیم و از ارتباط بین آنها به نفع خودمان استفاده نماییم. نتایج این پژوهش نشان می دهد که توجه به اهمیت شاخص های تعاملات اجتماعی در فضای شهری منجر به تقویت رابطه بین انسان و محیط می شود، و در نتیجه سبب افزایش سرزندگی فضای شهری می گردد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، حس سرزندگی ، تعاملات اجتماعی ، پویایی