تاریخچۀ شناشیل و مزایای استفاده از آن در معماری بومی خانه های بوشهر
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,332
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICDU01_275
تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1399
چکیده مقاله:
معماری بومی ایران نشانگر ارتباط و تاثیر متقابل بین فرهنگو محیط زیست است. یکی از ویژگی های خاص این نوع معماری که درنواحی جنوب ایران بسیار شاخص است، وجود عنصری اقلیمی به نامشناشیل (شناشیر) می باشد. شناشیر یکی از عناصر زیبا و شاخصمعماری بومی بوشهر است، که در تقسیم بندی انواع فضاهای (باز،نیمه باز و بسته)، جزء فضاهای نیم هباز محسوب می شوند، که علاوهبر کارکرد اقلیمی به لحاظ فرهنگی نیز در بناهای بومی ایرانیمورد توجه قرار گرفته و بحث مهم محرمیت را در خانه ها تامینمی نماید. استفاده از این عنصر در معماری مصر و عربستان سابقۀطولانی دارد. در ایران، تنها در شهر بوشهر تراس های چوبی وجودداشته که مردم بومی از آن با نام شناشیر یا شناشیل یاد می کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرجان بهاری نژاد
مدرس، دانشگاه آزاداسلامی، واحد قیامدشت، گروه معماری
المیرا میرزایی
مدرس، دانشگاه سوره، گروه معماری و شهرسازی
لیلا پوراحمد
مدرس، دانشگاه آزاداسلامی، واحد قیامدشت، گروه معماری