مقایسه میزان فرسایش بادی اراضی تحت کشت مخلوط وجداگانه گندم و یونجه بااستفاده از مدل اریفر 2 در مزارع مناطق خشک مطالعه موردی: هرات یزد

فرسایش بادی یکی از بارزترین مصادیق و اصلی ترین شناسه های ویرانگر بیابان زایی محسوب شده و در شمار مهمترین مشکلات سد راه توسعه و عمران در اغلب زیست اقلیمهای فراخشک، خشک و نیمه خشک محسوب می شود کشور ایران نیز در شمار کشورهایی است که از عقوبت های فرسایش بادی رنج می برد یکی از روشهای کاهش فرسایش بادی درمزارع مناطق خشک و بیابان استفادها ز الگوی کشت مناسب می باشد دراین مطالعه سعی براین است برای مناطقی که در آنها کاشت گندمیان و علوفه صورت میگیرد الگوی کشت مناسبی معرفی شود در این الگوی کشت نحوه کاشت توام گیاه یونجه Medicago sativa با گندم Triticum sativum شرح داده می شود دراین روش کشت توام از دیدگاه بیابان زدایی به علت اینکه سطح خاک مزرعه در مقایسه با حالت تک کشتی به مدت زیای توسط گیاه پوشیده است و عملیات خاک ورزی کمتری صورت می گیرد فرسایش بادی به میزان زیادی کاهش می یابد و از دیدگاه مدیریت منابع آب و فرسایش خاک بهره وری آب نسبت به کشت جداگانه بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، کشت توام ، Triticum aestivum وMedicago sativa