مطالعه روشهای احیای زاداوری درعرصه جنگل مخروبه دانگ تجدید نسل گلبند(نوشهر)

احیای جنگلهای مخروبه یکی ازمهمترین اولویتهای مدیریت جنگل درشمال کشوربه شمار میرود. دراین راستا بازسازی جنگلهایی که در گذشته به روش دانگ بندی و باسیستم پناهی مدیریت شده وامروزبه شکل پهنه های بدون درخت یا کم درخت وباپوشش انبوهی ازتمشک وسرخس خودنما یی میکنند از اهمیت بیشتری برخوردارند . برای یافتن روشهای مناسب تجدید نسل درچنین نقاطی، این تحقیق درجنگلی مخروبه و محصور شده باسیم توری به مساحت تقریب ی 5000 مترمربع درمحدوده ی طرح جنگلداری شوراب (گلبند)- قدیمی ترین طرح جنگلداری مازندران- درچهار تکرار وهفت تیماربذرکاری ونهالکاری توسکا، بذرکاری و نهالکاری پلت و بذرکاری وبذرپاشی راش وتیمارکنترل( شاهد) به اجرا درآمد . پیش از کاشت بذرونهال همه ی بوته های تمشک وسرخس ریشه کن شدند و درسالهای اجرای طرح علاوه برمراقبت دایمی، هرسال یک بار ودراواخرشهریورماه عرصه ی کاشت وپیرامون نهالها وجین شد. پس از گذشت چهارسال کلیه ی نهالهای مستقرشده درسطح 25 مترمربع مرکز هر پلات(کرت ) و در 28 پلات 144 مترمربعی ازنظر نوع گونه، شمارش و مورداندازه گیری ارتفاع قرارگرفتند . تحلیل دادهها نشان داد که ده گونه ی چوبی مختلف در عرصه مستقرشدند به طور ی ک ه 98 % آنهارا چهار گونه ی پلت، ممرز، توسکاوراش تشکیل میدهد. ارتفاع کمینه ی نهالها 10 سانتیمتر وارتفاع بیشینه 4/70 متر است. اگرچه در همه ی تیمارها نهال مستقرشد،ولی در تیمارهای بذرکاری در مقایسه با تیمارهای نهالکاری پیشاهنگ، نهالهای بیشتری مستقر شد و ازتیمارها ی بذرکاری تیمار بذرکاری پلت با 132 اصله نهال در 25 مترمربع به عنوان بهترین تیمار معرفی می شود و تفاوت آن با تیمارهای نهالکاری پیشاهنگ درسطح 5% معنی داراست

کلیدواژه ها:

جنگل مخروبه ، دانگ تجدید نسل ، احیاء زادآوری ، بذرکاری ، نهالکاری