حساسیت به فرسایش واحدهای کاری درمنطقه سجزی - کوهپایه اصفهان

فرسایش خاک به عنوان یکی از خطرات جدی برای رفاه و حتی حیات بشر به شمار می رود. در این پژوهش بخشی از زیر حوضه سجزی – کوهپایه واقع در حوضه آبخیز زاینده رود انتخاب گردید و واحدهای کاربری اراضی با تفسیر عکسهای هوایی و بازدیدهای صحرایی منطقه و واحدهای زمین شناسی به کمک نقشه زمین شناسی و تصویر ماهواره ای ETM2002 منطقه تعیین و در محیط نرم افزار ILWIS3.0 رقومی شده و از تلفیق این دو نقشه در نرم افزار مذکور، واحدهای کاری بدست آمد. در هر واحد کاری فرسایش پذیری خام با استفاده از عامل K در مدل USLE برآورد گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که فرسایش پذیری در واحدهای کاری متفاوت اختلاف معنی داری با هم دارند . حساس ترین تا مقاوم ترین واحدها نسبت به فرسایش عبارتند از : پادگانه رودخانه ای متروک، پادگانه رودخانه ای آیش، کفه رسی بایر، پادگانه دریاچه ای بایر، آبرفت بایر، مخروط افکنه بایر، مخروط افکنه مرتعی و آبرفت متروک. حفاظت خاک و مدیریت جامع پادگانه رودخانه ای که عمدتا شامل کاربری آیش و کشاورزی می باشد از توصیه های این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

اصفهان ، حساسیت به فرسایش ، زمین شناسی ، سجزی - کوهپایه ، کاربری اراضی