بررسی اثرات تاریخ کاشت و تغذیه متوازن پتاسیم و منیزیم بر عملکرد کاهو درکشت سوم

به منظور استفاده بهینه از اراضی شالیزاری پس از برداشت برنج و توسعه کشت دوم در منطقه به خصوص کشت سبزیجات که بعضی از این محصولات دارای طول دوره زراعی کوتاه می باشند، الگوی جدید کشت، به نام کشت سوم را می توان عنوان نمود. این تحقیق به مدت 2 سال (‮‭1385 -86‬) در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل (قایمشهر) اجرا شد. پس از برداشت برنج طارم (رقم زودرس) ابتدا در اوایل شهریور اقدام به کشت لوبیا سبز رقم سانری (رقم معرفی شده مرکز تحقیقات کشاورزی مازندران) اقدام گردید. پس از برداشت آن نشا کاهو پیچ بابل (رقم محلی) در 2 زمان، اول آذر و ‮‭30‬ آذر به زمین اصلی انتفال داده شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در 3 تکرار انجام پذیرفت. تاریخ کاشت کاهو به عنوان کرتهای اصلی و تیمارهای کودی سولفات پتاسیم در چهار سطح ‮‭250-200-100 -0‬ کیلوگرم در هکتار و همچنین سولفات منیزیم در سه سطح ‮‭300 -150 -0‬ کیلوگرم در هکتار در کرتهای فرعی در نظر گرفته شد. با تاخیر در کاشت ، طول دوره رشد کاهو کاهش یافت. میزان عملکرد تحت تاثیر تاریخ کاشت قرار گرفت و اختلاف تاریخ های کاشت در سطح %1 معنی دار گردید. حداکثر عملکرد با مصرف ‮‭200‬ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و ‮‭150‬ کیلوگرم سولفات منیزیم با کاشت نشا کاهو در اول آذر حاصل شد. با کاشت کاهو در ‮‭30‬ آذر و بدون مصرف کود سولفات منیزیم کمترین میزان محصول کاهو بدست آمد. بدین ترتیب، با کاشت دو محصول از سبزیجات، ابتدا لوبیا سبز و سپس کاهو پس از برداشت برنج، استفاده بهینه از اراضی شالیزاری امکان پذیر گردید. واژه های کلیدی: شالیزار، کشت سوم، لوبیا سبز، کاهو، پتاسیم و منیزیم

کلیدواژه ها:

کاهوها ، منیزیم ، پتاسیم ، عملکرد زراعی ، زمان کاشت