ارائه روشی برای تعیین اعتبار معماری نرم افزار از لحاظ تست پذیری و افزایش تست پذیری معماری نرم افزار در فاز معماری

تاکنون روشهای متعددی برای ارزیابی و بهینه سازی تست پذیری نرم افزار ارائه شده است که برمبنای دو دسته ی کلی ساختاری - رفتاری و جریان داده ارائه شده اند می دانیم با داشتن نرم افزاری تسبت پذیر باید معماری تست پذیری داشته باشیم روش ارائه شده دراین مقاله با استفاده از ساختار مولفه و ارتباط و با داشتن احتمال گذر از هر مولفه به مولفه دیگر رفتاراینده نرم افزار را تخمین میزند هدف این است که ابتدا اعتبار معماری از لحاظ تست پذیر بودن بررسی شود و سپس به جای تست کردن همه مولفه های نرم افزار بطور تکمیلی که امری بسیار وقت گیر و پرهزینه است مولفه هایی که باتوجه به رفتار اینده نرم افزار پذیرای داده بیشتری هستند و یا به عبارتی دارای بار کاری بیشتری هستند شناسایی شوند. و به عنوان مولفه های حیاتی مورد تست تکمیلی قرار گیرند تا در نهایت تست پذیری نرم افزار قابل قبول شود از انجا که روش ارائه شده دراین مقاله براساس یافتن مولفههای حیاتی باتوجه به رفتار اینده نرم افزار در فاز طراحی معماری است و قبل از پیاده سزیا نرم افزار است و از انجا که معرفی این مولفه ها به معمار و تیم تست کننده نرم افزار سبب میشود تا تست تکمیلی به جای اینکه روی تمام مولفه های نرم افزار انجام شود روی مولفههای حیاتی انجام شود درنتیجه زمان و هزینه کمتری صرف می شود تا تست پذیری مطلوب حاصل شود.

کلیدواژه ها:

تست پذیری نرم افزار ، معماری نرم افزار ، ساختار مولفه و ارتباط ، زنجیره مارکوف ، مولفه حیاتی ، مولفه برادر ، مولفه رقیب