فرسایش آبکندی و جایگاه آن در آمایش سرزمین (مطالعه موردی: استان زنجان)

انسان امروزه مواجه با کوهی از مشکلات زیست محیطی است. از آن جمله می توان به نابودی کشتزارها به واسطه فرسایش اشاره کرد (مخدوم، ١٣٦٣ و لاند، ١٩٨٧ ). بطوریکه سالانه ٣ میلیون هکتار از کشتزارهای جهان بواسطه فرسایش از بین می روند (کاساس، ١٩٨٣ ). حتی پیامدهای فرسایش خاک توسط برخی از پژوهشگران به حدی خطرناک قلمداد شده است که شکوفایی و نابودی تمدنهای پیشین را به این پدیده نسبت داده اند (قدوسی، ١٣٨٢ به نقل ازLowdermilk ١٩٥٣ ). امروزه نیز عقیده بر این است ، که فرسایش خاک توسط آب یکی از عوامل مهم و اصلی بازدارنده برای تحقق آمایش سرزمین در جهان و ایران می باشد. از میان انواع مختلف اشکال فرسایش سطحی، فرسایش آبکندی یکی از موارد مهم و تهدید کننده تعادل منابع زیست محیطی و پایداری آن محسوب می شود. بنابراین ضروری است مناطق آبکندی و علل ایجاد آن مورد شناسایی قرار گرفته و در آمایش سرزمینی هر منطقه توجه ویژه ای به جایگاه آن مبذول گردد.