جلوه های زبانی استعاره های مفهومی جهتی تقابلی

استعاره های مفهومی استعاره های بزرگی هستند که در زیر آن ها استعاره های کوچک تری قرار دارند. این استعارهها به درک و توضیح حوزه مقصد که انتزاعی است از طریق حوزه مبدا که ملموس و حسی است می پردازد و درک وفهم آن حوزه را برای مخاطب آسان می سازد.در این پژوهش به بررسی استعاره های مفهومی جهتی پر کاربرد در ادبیات عامه که بر اساس جهت هایجغرافیایی جلو،عقب،بالا،پایین و... تبیین می شوند پرداخته می شود محور این پژوهش که بر اساس تحقیقی میدانیبا رویکرد تحلیلی توصیفی تکیه دارد، به بررسی نمونه ها و شواهد زبانی پرکاربرد ادبیات عامه و شناخت مفاهیمذهنی کاربران فارسی زبان مطابق با نظریه استعاره مفهومی لیکاف و جانسون دسته بندی کوچش بنا نهاده شدهاست. و نشان می دهد که شواهد زبانی استعاره های تقابلی جهتی از میان استعاره های مفهومی جهتی، هستیشناختی و ساختاری جلوه و نمود پررنگی در ذهن و زبان گویشوران فارسی دارد.

کلیدواژه ها:

استعاره ی مفهومی جهتی ، شواهد زبانی ، تقابل ، گویشوران فارسی