بررسی اثر آمادگی جسمانی و وضعیت بالینی بر میزان حوادث شغلی نیروهای سازمان آتش نشانی مشهد

آتش نشانی در زمره طاقت فرساترین و خطرناک ترین مشاغل است. شرایط کاری متغیر و غیرقابل پیش بینی و نیاز به داشتن توانمندی های روانی و جسمانی بالا دلیلی بر این ادعاست. بنابراین آمادگی جسمانی و بهره مندی از تمرینات ورزشی از ضروریات شغلی یک آتش نشان به شمار می آید. در این مقاله رابطه بین آمادگی جسمانی آتش نشانان به همراه وضعیت بالینی آنها و تعداد حوادثی که ممکن است در حین عملیات برای آنها رخ دهد، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور اطلاعات 1100 آتشنشان مورد بررسی قرار گرفته است که بعد از آماده سازی داده ها و حذف داده های ناقص و پرت، تعداد 450 داده به عنوان آموزش و 450 داده به عنوان تست مورد آزمون قرار گرفته است. به منظور پیاده سازی مسئله از روشهای رگرسیون لاسو و رگرسیون بردار پشتیبان استفاده گردیده که نتایج تاییدکننده ای را برجای گذاشته است. در نهایت به منظور اعتبارسنجی مدل انتخابی در فاز توسعه، داده های تست مورد بررسی قرار گرفته اند که نتایج حاصل از داده های تست اعتبار مدل آموزش را تایید نموده است.

کلیدواژه ها:

آمادگی جسمانی ، آتشنشان ، رگرسیون لاسو ، رگرسیون بردار پشتیبان ، حوادث شغلی.