بررسی نسبت بین شیطان وانسان ازنگاه علامه طباطبایی(باتاکیدبرآیات مشابه داستان خلقت آدم(ع)براساس تفسیرالمیزان)

یکی ازجلوه های هدایتی وتربیتی قرآن درقصه آدم(ع)وهم چنین یکی ازمباحث اساسی ومهم درتفسیر موضوعی شیطان درقرآن،تبیین چگونگی ارتباط انسان وشیطان است.درک درست ارتباط انسان وشیطان، آثارتربیتی وانسان سازبسیارمهمی درساحت های فردی،خانوادگی و اجتماعی برجامی گذارد.دراین راستاقرآن کریم همواره سعی کرده تاشناخت انسان رانسبت به شیطان وارتباط بااوبیفزاید.براساس تعالیم وآموزه های هدایتی وتربیتی قرآن،شیطان دشمن آشکارانسان،وکاراووسوسه واغواگری بیان شده است.انسانهابه دستور الهی بایدشیطان رابرای خوددشمن بگیرند.تصویرپردازیقص6ه آدم(ع)درهفت سوره قرآن گزارش شده است . پیروسجده نکردن ابلیس برآدم(ع)، ازبهشت خارج شدوازخداخواست که به خاطراغوا شدن به اوتاروزقیامت مهلت داده تاانسانهاراگمراه کند.هدف پژوهش حاضربررسی وتبیین بخش مذکوربراساس آیات مشابه خواهد بود.تحقیق دریافت که درسه سوره(ازهفت سوره مورد بررسی)به هدف فوق پرداخته شده والبته سوره اعراف ،برجستگی قابل توجه ای دراین خصوص نسبت به دوسوره حجروص داشته است.براساس نظرعلامه طباطبایی،درسوره اعراف،نقشه وکارهای شیطان به طورمتمایزی بیان شده است. ابلیس سوگندیاد کرده که تادردنیاانسان راازصراط مستقیم گمراه نموده وازچهار جهت انسان رامحاصره،فتنه گری ووسوسه کند.سیطره شیطان بربندگان خداوند(شاکرین ومخلصین)نخواهدبود وزورش به آنان نمی رسد.سیطره شیطان برکسانی خواهدبودکه ازاو پیروی کنندوجهنم پرازپیروان شیطان خواهدبود.

کلیدواژه ها:

علامه طباطبایی ، تفسیرالمیزان ، داستان آدم(ع) ، شیطان ، گمراهی انسان ، آیات مشابه.