ارتقاء بخشی سطح مهارت گفت و گو بر پایه آموزه های قرآن و نهج البلاغه

قرآن به عنوان برنامه جامع و کامل زندگی و نهج البلاغه، به عنوان سرچشمه جوشان فصاحت و بلاغت در سخنوری، بدون شک راهنمای کاملی برای آموختن مهارت های زندگی می باشند. در بین مهارت های زندگی که بر پایه روابط اجتماعی است، مهارت گفت و گواهمیت ویژه ای دارد.در این مقاله سعی شده است، ابتدا مولفه های مهارت گفت و گو، بیان شود. سپس موانع برقراری یک رابطه گفتاری شناخته و بررسی شود. در ادامه این مهارت آسیب شناسی گردد. بی شک ضرورت آشنایی و فراگیری عوامل و موانع و آسیب های مهارت گفت و گو بر کسی پوشیده نیست و بی توجهی به آن، افراد یک جامعه را با مشکل جدی در برقراری روابط مفید و موثر روبرو می کند.این تحقیق از نوع کتابخانه ای بوده و با مطالعه و بررسی منابع در دسترس، تلاش بر این بوده است که با نگاهی تازه، فقط به رویکرد ارتقاء بخشی این مهارت، در قرآن و نهج البلاغه پرداخته شود. به همین منظور مصداق هایی از قرآن و نهج البلاغه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و در پایان نتایج و پیشنهادهای موثر و کاربردی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

روابط اجتماعی ، مهارت گفت وگو ، قرآن ، نهج البلاغه.