استراتژی غیربازار رویکردی یکپارچه و فرا استراتژیک به بازار

سازمان ها برای کسب مزیت رقابتی و رضایت مشتریانشان همواره به دنبال عوامل استراتژیک بازار هستند تا از این طریق به عملکرد بالا دست یابند. این در حالی است که شرکت ها برای رسیدن به این مقصود باید فراتر از تدوین استراتژی های بازار عمل کنند و استراتژی های مکمل را برای برخورد با تاثیرات پیچیده خارج از بازار و افزایش مشروعیت، عملکرد و درنهایت موقعیت رقابتی خود در نظر بگیرند. در این راستا یکپارچگی عوامل استراتژیک بازار با عوامل فرا استراتژیک یا عوامل غیربازار اهیمت به سزایی در موفقیت شرکت ها دارد. در واقع استراتژی غیر بازار باعث تکمیل استراتژی های بازار و تاکتیک های مرتبط با آن میشود و با مدیریت زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و قانونی بر فعالیتهای بازار تاثیر میگذارد. استراتژی غیر بازار با تعامل بر ذینفعان، فعالیت شرکت را محدود یا تسهیل میکند. باید در نظر داشت که استراتژی غیر بازار با چشم انداز و استراتژی های بازار همسو و یکپارچه باشد. استراتژی غیر بازاری را می توان به دو استراتژی کلی تقسیم کرد: مسئولیت اجتماعی شرکت و فعالیتهای سیاسی شرکت؛ که شرکتها به وسیله ی این دو استراتژی محیط غیر بازار خود را مدیریت میکنند. مسئولیت اجتماعی شرکت عملکرد سازمانی را صرفنظر از انگیزه افزایش میدهد و فعالیتهای سیاسی شرکت به تلاشهای شرکت برای مدیریت موسسات سیاسی و یا نفوذ بازیگران سیاسی به شیوه های مطلوب برای شرکت توجه دارد. استراتژی غیر بازار می تواند به وسیله ارتقا روابط با ذینفعان و مسئولیت اجتماعی شرکت یا برحسب دوست گرایی از طریق لابیگری و مشارکت سیاسی باعث مزیت رقابتی شرکتها شود؛ بنابراین به کارگیری استراتژی غیر بازار در کنار استراتژی بازار باعث افزایش مزیت رقابتی و سطح عملکرد شرکتها میشود.

کلیدواژه ها:

استراتژی بازار ، استراتژی غیر بازار ، مسئولیت اجتماعی شرکت ، فعالیت سیاسی شرکت