بررسی تعامل میان معماری و الگوهای رفتاری ساکنین ؛ مورد پژوهی آشپزخانه های باز در آپارتمان های کوچک تهران

ساخت مسکن توسط سازندگان حرفه ای و عدم دخالت مردم در تعیین الگوهای ساخت و ساز، روش های خاصی از زندگی را به آنان تحمیل می کند که الزاما با شیوه های معمول و عادات رفتاری آنان هماهنگی ندارد. این عدم تطابق موجب می شود تا در استفاده از فضاهای خانه خود از روش های مختلف و گاه مبتکرانه ای استفاده کنند. در مقاله حاضر روش استفاده از فضای آشپزخانه باز در خانه های مسکونی کوچک از طریق تحقیق میدانی مورد مطالعه قرار گرفته است تا مشکلات ناشی از عدم توجه طراح به عادات و نیازهای رفتاری مردم و روش های به کار رفته توسط آنان برای اصلاح وضع موجود روشن گردد. هدف این مقاله رسیدن به دو دستاورد است: 1- نشان دادن میزان تاثیر متقابل فضای معماری و الگوهای رفتاری استفاده کنندگان. 2- یافتن روشی معتبر و قابل انجام در مطالعه میدانی برای کشف تعامل بین الگوهای رفتارهای و فضای معماری. در این ارتباط فضای آشپزخانه باز در خانه های کوچک تهران (حدود 80 تا 100 مترمربع) به عنوان نمونه موردی انتخاب شده و با انجام تحقیق میدانی در 10 نمونه از این خانه ها، سعی شده تا میزان تاثیر فضای آشپزخانه باز بر شیوه های متداول زندگی مردم و راهکارهای به کاررفته آنها برای جبران ناهماهنگی های فضای معماری روشن گردد.

کلیدواژه ها:

خانه ، آشپزخانه ، الگوی رفتاری ، قرارگاه رفتاری