تاثیر آموزش هوش اخلاقی مبتنی بر دیدگاه حضرت علی (ع) بر بهزیستی معنوی، شادکامی و رضایت از زندگی معلمان مدارس ابتدایی شهر اهواز

موضوع اخلاق به ویژه از اواخر قرن بیستم، اولویت و اهمیت خاصی پیدا کرده است. هوش اخلاقی1 یک بحث جدید و کمترمطالعه شده است، که توسط بوربا(2005) 2 در روانشناسی وارد شده است. وی هوش اخلاقی را ظرفیت و توانایی درک درست از نادرست، داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آنها و رفتار در جهت صحیح و درست تعریف میکند. لی(2004) 3 معتقد است: هوش خوب، نتیجه اخلاق خوب است. ناروائز(2010) 4 هوش اخلاقی را با احساسات و عقل گره زده و رفتارهای اخلاقی را به احساسات یکپارچه، شهود و استدلال وابسته میداند. وانگ5و ژنگ(2012) 6 نیز مقاومت در برابر وسوسه حرص و آز را عامل ارتقاء هوش فرد معرفی مینمایند. توجه به اصول هوش اخلاقی یک ایده آسمانی است که الهام بخش رفتارهای افراد میباشد. نمونه اصول اخلاقی و اخلاق عملی را میتوان در قرآن کریم، سخنان رسول اکرم (ص) و سخنان حضرت علی (ع) یافت. فرمایشات حضرت علی (ع) مملو از فضایل اخلاقی، اخلاقیات جهان شمول و اصول هوشاخلاقی است. بر این اساس ضرورت توجه به هوشاخلاقی از دیدگاه اسلام، سخنان پیامبر اکرم (ص) و تدوین نظریه هوشاخلاقی حضرت علی (ع) بیشتر احساس میشود؛ که موضوع این پژوهش میباشد. هوش اخلاقی بر متغیرهای روانشناختی زیادی از قبیل بهزیستی معنوی7، شادکامی8 و رضایت از زندگی9 تاثیرگذار بوده و مدتها است مورد توجه روانشناسان قرار گرفته است