بررسی دلبستگی بزرگسالان و ا نطباق پذیری خانواده با امید در عرصه های خاص

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه (دلبستگی بزرگسالان و ارزیابی انطباق پذیری و همبستگی خانواده با امید در عرصه های خاص) انجام شده است. این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه غیرانتفاعی حکیم طوس شهر مشهد تشکیل می دهند که از بین آنها 95 دختر و پسر به روش نمونه گیری در دسترس انجام گرفته است. پرسشنامه های امید در عرصه های خاص بزرگسالان سیمپسون، پرسشنامه انطباق پذیری و همبستگی خانواده پرسشنامه ی مقیاس دلبستگی بزرگسالان کالیز در دسترس این افراد قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری و رگرسیون این نتایج به دست آمد: بین حوضه ی دلبستگی و ا مید در عرصه های خاص و دلبستگی و ا نطباق پذیری خانواده و نیز انطباق پذیری خانواده با امید در عرصه های خاص ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد، در واقع هرچه نمره ی دلبستگی نزدیک در دانشجویان افزایش یابد نمره امید در آنها افزایش می یابد. بنابراین می توان گفت هنگامی که فردی دلبستگی نزدیک دارد در دانشجویان افزایش یابد نمره ا مید در آنها نیز افزایش می یابد. بنابراین می توان گفت هنگامی که فردی دلبستگی نزدیک دارد عواطف دیگران را به رسمیت می شناد و از این طریق احساسات منفی در وی کاهش یافته و سازگاری با شرایط جدید بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، انسجام خانواده ، سبک های دلبستگی