عنصرشناسی بیع (نقد فقهی - حقوقی ماده 338 قانون مدنی)
محل انتشار: پژوهش نامه فقه اجتماعی، دوره: 7، شماره: 14
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,214
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FIGH-7-14_001
تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1399
چکیده مقاله:
برای تحقق عقد بیع در نظام حقوقی ایران، وجود پارهای از عناصر ضروری است. قانون گذار کوشیده است تا این عناصر را در ماده (338) قانون مدنی گرد آورد. بر این اساس، در ماده یاد شده در مقام تعریف عقد بیع آمده است: بیع عبارت است از تملیک عین به عوض معلوم . مطابق این ماده، عناصر بیع عبارت اند از: تملیکی بودن ، معاوضی بودن ، عین بودن موضوع ، قابلیت ثمن قرار گرفتن هر مال و معلوم بودن ثمن . از آن رو که تعریف مذکور در برشمردن عناصر بیع از دقت نظر کافی برخوردار نیست، نوشتار حاضر تلاش میکند تا با رویکرد توصیفی - تحلیلی ضمن بیان ایرادات وارد بر آن، عناصر عقد بیع در نظام حقوقی ایران را بر اساس حقیقت عرفی آن احصا نماید و ابهامات موجود در این باره را مرتفع سازد.
نویسندگان
علیرضا عالی پناه
استادیار حقوق خصوصی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مرتضی نجف آبادی
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران
هادی دهنوی
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :