بررسی جنبه های کاربردی گونه های بیابانی اشنان، قره داغ، سیاه تاغ، قیچ، ارمک

شناخت مناطق بیابانی کشور با توجه به استعدادهای فراوان این مناطق، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به مشکلاتی چون فرسایش بادی و اثرات تخریبی باد در این مناطق، کنترل فرسایش بادی و تثبیت ماسه های روان با استفاده از پوشش گیاهی مناسب به عنوان یک روش موثر و مفید می باشد. پوشش گیاهی مناطق بیابانی باید به گونه ای انتخاب شود که موجب تثبیت شن های روان و بیابان زدایی منطقه شود و در برابرعواملی مانند خشکی، شوری خاک، تابش شدید آفتاب و ... مقاوم باشند. گیاهان بیابانی علاوه بر جلوگیری از فرسایش خاک و تثبیت شن های روان، دارای ارزش اقتصادی و دارویی بالایی هستند و همچنین می توانند قسمت زیادی از سوخت و علوفه دام های کویرنشینان را تامین کنند. به دلیل داشتن تاج پوشش وسیع نقش گسترده ای برای حفاظت آب و خاک در مناطق خشک و بیابانی دارند و این گیاهان استقرار یافته بر خاک تحت اشکوب خود نیز تاثیر فراوانی می گذارد و با افزودن مواد آلی به خاک باعث اصلاح و احیاء هرچه بیشتر خاک می گردد . بنابراین برنامه ریزی اصولی جهت توسعه فعالیت ها و حفاظت، احیا و بهره برداری از این گیاهان در عرصه های طبیعی نیازمند بررسی دقیق از وضعیت این گونه ها دارد در این مقاله به بررسی برخی گونه های چند منظوره در مناطق خشک و بیابانی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

بیابان ، تثبیت شن ، پوشش گیاهی ، فرسایش بادی